Rrëfimi tronditës i 15-vjeçares së sëmurë, mesazhi që i jep nënës i përloti të gjithë

Diziona 15-vjeçare ka ftuar të ëmën Suzanën, në rubrikën “Ka një mesazh për ty” në e “E Diela Shqiptare”, moderuar nga Ardit Gjebrea, pasi dëshiron t’i kërkojë të buzëqeshë dhe të mos e lejë veten pas dore për hir të problemeve të tyre.“Jeta jonë ka qenë disi e vështirë, le të themi. Mami, babi dhe unë jetonim në një fshat të thellë të Burrelit. Kur isha 5 – vjeç vuaja nga një sëmundje. E zbuloi mami sepse kur më morri për të më bërë dush, pa disa njolla të zeza në trup dhe në atë moment thërriti babin. Ai është infermier dhe e kuptoi që diçka nuk shkonte tek unë. Në një moment sëmundja shpërtheu edhe nga jashtë dhe mu shfaq hemorragji shumë e madhe.”Diziona rrëfen se një pasdite pësoi hemorragji dhe e dërguan në spitalin e Burrelit me kalë, sepse nuk gjendej makinë. Në spital thanë se ajo duhej të nisej me ambulancë në Tiranë, pasi nuk e trajtonin dot sëmundjen e saj. Ajo u diagnostikua me një sëmundje gjaku, në Hematologjinë e Pediatrisë.

“Ata zbuluan tek unë që kishte diçka që nuk shkonte me palcën kurrizore, pasi më bënë një gjilpërë shumë të madhe. Kur e kujtoj e kam shumë të vështirë atë moment. Kur dolën analizat, më diagnostikuan me Trombocitopeni. Palca nuk i prodhonte mirë pllakëzat e mia të gjakut, ndaj nuk e bënin mpiksjen që duhet të bënin. Më përcaktuan kushtet e sëmundjes dhe një nga këto ishte që duhet të kisha spitalin afër, por ne jetonin shumë thellë.”

Të gjendur në këto kushte, Diziona dhe e ëma u detyruan të shpërnguleshin në Tiranë, pasi rrezikonin shumë nëse ajo do të pësonte sërish hemorragji në fshat. Diziona tregon se një mik i të atit i ndihmoi të gjenin një dhomë në Institut edhe pse kushtet nuk ishin të mira. I ati i saj qëndroi në fshat sepse duhej të punonte, por largësia ishte shumë e vështirë për ta. Ajo ka një motër nga martesa e parë e të ëmës, e cila jeton me gjyshërit, pasi ata nuk kishin mundësitë ekonomike për të përballuar edhe jetesën e saj.

“Unë jetoj me mamin, pasi prindërit u divorcuan. Ata ia hidhnin fajin vetes që unë sëmuresha vazhdimisht sepse doktoresha thoshte që duhej një trajtim akoma më i mirë për këtë sëmundje. Domethënë trajtimi vinte nga Burreli, që ishte trajtim i dobët në Tiranë dhe duhej një më specifik jashtë, por ishte e pamundur. Rroga e babit ishte gjysma kredi, të na mbante ne në Tiranë, veten dhe rrugën lart e poshtë. Ata u ndanë sepse menduan se unë do t’ia hidhja sëmundjes po të ndaheshin ata, por faktikisht u përkeqësova akoma më shumë. Përveçse isha sëmurë fizikisht, u sëmura edhe moralisht nga divorci i prindërve. Nga divorci u pre një pension ushqimor 120 mijë lekë të vjetra dhe ato nuk vinin rregullisht. Edhe Kemp -i im që ishte 100 mijë lekë të vjetra, që e lidhëm shumë vonë. Ishte e pamundur që ta përballonim jetesën në Tiranë.”

Diziona shprehet se kanë kaluar shumë vështirësi, pasi për shkak të gjendjes së tyre ekonomike dhe pamundësisë për të paguar energjinë elektrike, për rreth 3 vite ato jetojnë në terr. Për Suzanën është shumë e vështirë të përkujdeset për Dizionën nën dritën e një qiriu. Ndërtesa është e braktisur dhe aty jetojnë vetëm tre femra, Suzana, Diziona dhe motra e vogël.

“Shkolla, e vështirë pa drita. Megjithëse ne kemi qenë gjithmonë shumë mirë me mësime, mami tek unë ka parë vetëm që të shërohesha. Më thoshte pak po lodhesh me errësirën, shëndetin, dua vetëm të shërohesh. Unë mësoj me qiri ose dritë telefoni.”

Diziona rrëfen se nuk ka përmirësim në sëmundjen e saj, pasi pllakëzat e gjakut nuk po normalizohen, për shkak të kushteve të vështira të jetesës dhe pamundësisë për të blerë ilaçet që i nevojiten.

“Është e pamundur që unë të shërohem thjesht me disa tableta kortizoni që unë i pi dhe gjithmonë më fryjnë. Ka raste që i marr dhe i them mamit që i piva, por nuk i pi sepse ndihem keq kur ato më fryjnë. Të gjitha problemet që i ndodhën mamit, i janë kthyer në një gjendje stresi dhe ndihet shumë e lodhur, e mërzitur, nuk i shikon më asnjë gjë të bukur jetës. Mami ka qenë njeri i shoqërueshëm, i qeshur, i pëlqente skena, i pëlqente të lexonte sepse ka studiuar për Gjuhë-Letërsi. Por kohët e fundit është tërhequr nga gjithçka, nga shoqëria, nga gjërat e bukura sepse jeta jonë u rëndua shumë dhe nuk kishte mundësi për asgjë të bukur. E la veten shumë pas dore, merrej vetëm me ne dhe u stresua shumë.”

Suzana e ka pranuar ftesën për të qenë pjesë e rubrikës “Ka një mesazh për ty” dhe vjen në studion e “ E diela shqiptare”. Ajo rrëfen se pavarësisht problemeve që ka hasur në jetë është munduar t’ia dalë dhe t’i përballojë. Kur shikon në ekranin e murit ndarës vajzën e saj emocionohet dhe shprehet se nuk e mendonte se do të mund të ishte ajo.

Suzana – Shpirti i mamit!

Diziona – “E di që e prisje, që e njeh karakterin tim, që vuaj shumë me ty, por gjithashtu e di dhe sakrificën tënde për ne. E di që ndihesh e lodhur nga jeta, e di që kohët e fundit ke vazhduar të biesh në një pesimizëm, e di që pika jote e dobët jam unë dhe shëndeti im, e di që të kanë mbuluar hallet, por unë këtu kam ardhur që të sjell një mesazh mjaft të rëndësishëm”.
Dua nga ty që të shikosh që jeta është e bukur, mos u mbyll vetëm me këto halle dhe probleme që të kanë rënë përsipër, duke i vënë vetes kufij dhe duke mos parë pjesën tënde të bukur. E di që kushtet tona janë të vështira dhe gjithashtu shëndeti im po përkeqësohet dita-ditës, por kjo nuk do të thotë që t’i të harrosh veten tënde. Dua që siç ke ardhur sot këtu, siç je zbukuruar për të ardhur këtu, të jesh kështu e bukur çdo ditë dhe të buzëqeshësh përditë, sepse në këtë mënyrë kemi kurajo ne.

Duhet të dish që mbi të gjitha, edhe pse jetojmë në errësirë, ti ke tre dritat e tua, ke tre vajza dhe ne nuk kemi nevojë për dritë, ne e kemi dritën! Mos u shqetëso për kushtet tona, rëndësi ka që ti të jesh e lumtur, ti të buzëqeshësh. Ne nuk duam as kushte, asgjë tjetër. Duam që ti të jesh e lumtur dhe të mos vritesh shpirtërisht. E di që e vuan shumë, por të lutem buzëqesh kur të jesh me ne.

Suzana – Faleminderit. Të dua shumë! Jeni krenaria ime, lumturia ime!

Diziona – Do vazhdojmë akoma të të bëjmë të lumtur, kjo nuk është asgjë. Sa ke vuajtur ti për ne, duhet të ta shpërblejmë edhe më shumë.

Suzana – Faleminderit shumë. Ndihem shumë e qetë që ndodhem këtu, nuk e di. E mendova ndryshe, por sikur m’u larguan të gjitha hallet, problemet. Për momentin jam shumë e gëzuar dhe do të jem gjithmonë, do ta kujtoj këtë ditë.

Diziona – Domethënë ti ma premton.

Suzana – Do të mundohem me gjithë shpirt, sa të kem fuqinë do të bëj gjithçka. Por ndonjëherë e shikoj që gjunjëzohem shumë dhe ndonjëherë u flas dhe tepër, them nuk do jetoj më, nuk do shikoj çfarë do bëni ju prapa. Jam në stres, jam në siklet dhe i jap fuqi vetes me zor. Shoqëria, ambienti, juve më jepni shumë kurajë.

Dizjona dhe Suzana përqafohen dhe të përlotura dëgjojnë suprizën që është përgatitur për to.

Një numër llogarie është hapur në emrin e Suzana Nikolla Kadiu me

Swift: SGSBALTX dhe për depozitat në lekë

IBAN: AL41202110750000000011083134,

ndërsa në euro IBAN: AL26202110750000000021083134.

Të gjithë mundemi të ndihmojnë këtë familje në nevojë, si për kushtet e vështira të jetesës, ashtu edhe për shëndetin e Dizjonës, e cila ka nevojë për ilaçe të kushtueshme dhe dietë ushqimore të veçantë.