Atë që nuk ma ofroi burri ma ofroi fqinji…

Kur isha e pamartuar, një djalë në fqinjësi më ngacmonte çdo ditë. Por, si fshatare as që guxoja të mendoja për një aventurë seksuale, e lëre më ta bëja këtë. Por, në anën tjetër, në moshën 20-vjeçare më pat kapluar sikleti dhe nuk duroja dot pa mashkull, kështu shkruan për Portalin tonë “Kosovarja”, L., nga rrethi i Deçanit.

Ishte fillimi i viteve 90. Kohë me krizën më të madhe financiare dhe aq më tepër dashurore. Megjithatë, unë në një festë ia lëshova sytë një djaloshi nga një fshat fqinj dhe lidhje pas lidhjeve e bëra për veti.

E mashtrova lehtë që të më grabiste, gjoja se familjen e kam të vështirë dhe nuk do më fejonte për të.

Ashtu edhe vepruam, disa muaj më vonë. Nata e parë ishte fenomenale, por paksa me droje. Ku e dija se si do t’i dukesha atij djali, i cili nga ajo natë e deri më sot është burri im!

Pasi më kaluan ato ditë të para, gjatë të cilave ndjeja nga pak dhimbje, kuptova se nuk ishte edhe aq i fortë si mashkull, sepse unë gjithnjë e më tepër dëshiroja diçka që do më mbushte plotësisht.

Si ia vura syrin një burri? Kaluan ca vite dhe ne i bëmë dy fëmijë. Atëherë ndjeja edhe më shumë nevojë për “diçka” të madhe.

Harrova të them se, para se të na lindnin fëmijët, burrit ia mbusha mendjen se nuk jetohet me familjen e tij.

Prandaj, pasi e bëri hallakamë, vendosi të shkonim në Deçan. Aty gjeti një banesë shumë të mirë, sikur të më kishte pyetur mua. Vend fenomenal për ta shijuar unë atë që më mungonte kaherë, sidomos pasi linda fëmijët.

Një burri, i cili kishte vetëm një fëmijë, ndërkohë që gruan e kishte jashtëzakonisht të shëmtuar dhe të trashë, ia vura syrin menjëherë. Nuk ishte kushedi se sa i bukur, por kishte një stil që më përshtatej mua.

Buzëqeshja e tij, kur më përshëndeste gjatë “ndeshjes” nëpër shkallë apo edhe në shitore, me flakëronte. Ai e kishte nuhatur këtë ndjenjë time dhe filloi aksionin. “Shumë më pëlqen!”, më tha një ditë.

Të nisi këtë lojë që dëshiroja shumë vite apo jo?! Do të ishte rrezik apo jo?! Kaluan edhe ca ditë dhe papritur u takuam në bodrumin e ndërtesës, ku ne ruanim zarzavatet dhe drutë.

“Nuk është ferr të mos më përgjigjesh! Por, më beso, ti më pëlqen dhe nuk e kam me të keq”, më fliste pa ndërprerë ai, ndërkohë që afrohej gjithnjë e më pranë meje.

Unë vetëm e shikoja, por që goja m’u frenua krejtësisht. E shihja se njëra do të ndodhte me mua, rreziku ose kënaqësia e shumëpritur.

Megjithatë, qëndroja e stepur, përderisa ai mu afrua dhe ma hodhi krahun në sup, ndërkohë që fjalët nuk i ndalte.

U bëra sikur pula në shi… as të tërhiqesha, as të qëndroja aty. Por, ai ishte ekspert i këtyre punëve… Më shikonte drejt në sy dhe m’i ngjiti buzët për buzët e mia.

Pastaj, më rrëmbeu për vithe dhe më ngjiti për trupin e tij. O zot, sa i fortë ishte…

Por, teksa ishim gati edhe për kënaqësinë më të madhe, në çast jashtë u dëgjua një zë njeriu dhe ne u ndamë me shpejtësi.

Unë shkova në bodrumin tonë, e ai u fshehë diku që as unë nuk do e gjeja dot, se lëre më dikush tjetër. Dhe, erdhi kulmi i kënaqësisë…

Pas ca ditësh rastësisht u takuam në korridor. Pasi më përshëndeti pa një e pa dy më tha: “Jam vetëm në banesë. Mos mu vono më shumë se dhjetë minuta”. Dhe, u nis drejt banesës së tij. Hë, të shkoj a të mos shkoj?

E, po të mos shkoj?! Dhe, u nisa drejt banesës së tij. Kur u afrova afër dera u hap vetë. Hyra shpejt e shpejt brenda dhe nuk dija çfarë të mendoja, vetëm se i “kërceva” si kuçedër në qafë.

Ashtu e ngatërruar në të, u ndodhëm në dhomën e tij të fjetjes.

Filloi trupit t’më lëpinte… Oh, sa lezet! Këtë burri im kurrë nuk e bënte…

Deri atë ditë nuk e kam ditur ç’është lezeti… Përjetova orgazëm pas orgazme, e që kurrë në jetë nuk i kisha përjetuar..